Hieronder vind je informatie voor wanneer we samen op stap gaan.
Ik heb een GSM en daarin kan je de telefoonnummers vinden van mijn ouders. Ze zijn altijd bereikbaar.
Als ik medicijnen moet nemen, als er iets speciaals is, dan laten mijn ouders dat ruim op voorhand weten via een whatsappje.
Even voorstellen: Jef, een jongen die leeft met hart en ziel
Maak kennis met Jef, een levenslustige jongeman uit Gent met een groot hart voor dieren, een passie voor Harry Potter en een nieuwsgierigheid die geen grenzen kent. Jef leert elke dag bij, grijpt kansen met beide handen en laat zich niet zomaar in een hokje stoppen. In dit portret krijg je een inkijk in zijn leven, zijn dromen en zijn manier van kijken naar de wereld. Verwacht geen doorsnee verhaal, maar een warme ontmoeting met iemand die je uitnodigt om anders te durven kijken – naar talent, naar verbinding, naar inclusie.
“Being different isn’t a bad thing. It means you’re brave enough to be yourself.” – Luna Lovegood (Harry Potter)
Ik ben Jef, geboren in 2006 en samen met mijn ouders woon ik in het mooie Gent. Anderen omschrijven mij als een energieke en nieuwsgierige jongeman die graag bezig is en graag nieuwe dingen leert.
"Jef is een energieke, levenslustige jongeman met een eigen wil." Begeleider van een werkplek.
Ik ben een grote dierenvriend. Op mijn werkplekken vind ik het fijn om het varken, de poes en de honden te aaien. Een hond vind ik heel leuk en is mijn lievelingsdier. Ik ben ook goed in het verzorgen van de dieren op mijn werkplekken. Konijnen eten geven, katten eten geven, met de honden gaan wandelen,... ik doe het allemaal met een glimlach.
Daarnaast ben ik een grote liefhebber van Harry Potter. Ik heb de films al meerdere keren gezien en ken ze van binnen en van buiten. Stel me een vraag over Harry Potter en ik geef je meteen het antwoord.
Ten slotte vind ik het ook leuk om op stap te gaan en veel te bewegen en te sporten, het liefst samen met anderen. Ik wandel graag en hou enorm van fietsen. Ik ben gefascineerd door planten en bomen.
Zoals je leest, kan ik al veel dingen, maar misschien is bijleren iets wat ik nog het liefst doe. Ik word hierin wel graag steeds opnieuw uitgedaagd en aangemoedigd. Het vraagt soms wat geduld van mijn ondersteuner om het aan mij over te laten, maar ik groei net door het zelf te doen.
Ik ben een heel sociaal en leergierig persoon. Zo durf ik bijvoorbeeld mensen die ik op straat tegenkom te vragen hoe ze heten — en vooral wat hun achternaam is.
Ik kan heel snel aanvoelen hoe mensen zich voelen. Ik stel ook veel vragen over leuke, nieuwe en interessante dingen die ik doorheen mijn dag tegenkom.
Ik ben er trots op dat ik veel achternamen ken en goed kan onthouden. Als je me vertelt wat jouw achternaam is, dan weet ik die ongetwijfeld nog wanneer ik je de volgende keer terugzie!
Ik speel ook graag met woorden en achternamen; ik ga van ‘woud’ naar ‘Wauters’ en van 'Jan' naar ‘Janssens’ en ga zo maar door 😊.
Zo kan jij me helpen om me trots te laten voelen
Ik word vaak onderschat wanneer ik een activiteit aan het doen ben. Ik heb tijd nodig om iets te kunnen. Als je opdrachten geeft die te makkelijk zijn voor mij, begin ik met mijn handen te flapperen en of mijn ogen te knipperen.
Ik zeg bij nieuwe ondersteuners soms dat ik moe ben terwijl dat niet zo is. Mensen die me niet kennen geven me dan soms een pauze, maar eigenlijk hou ik niet van dode momenten.
Ik heb ook nood aan duidelijke grenzen. Als deze niet gegeven worden, dan speel ik de baas en ik blijf je testen tot je de lead neemt 😊.
Al vanaf mijn geboorte nemen mijn mama en papa mij overal mee naartoe. Dit is altijd erg leuk. Ik heb altijd inclusief onderwijs gevolgd. De keuze voor inclusie was er van bij de geboorte.
Op school koos ik voor de richting tuinbouw. Ik volgde daarna ook nog dierenzorg. Tijdens en na mijn avontuur op school, heb ik al heel wat werkervaring opgedaan. Hieronder enkele voorbeelden:
Zaaien, planten, oogsten.
Mest scheppen, stallen poetsen, dieren eten geven, verplaatsen
Leeggoed wegdoen
Rekken vullen
Mee helpen in het dierenasiel
Hakselen, rekken vullen met hout, met bladblazer werken
…
Ik hoor er graag bij en sluit graag aan bij wat anderen doen. Daarom vind ik het ook jammer dat ik samen met anderen moet blijven vechten voor een volledige inclusieve samenleving. IEDEREEN verdient namelijk een plaatsje!
Jij zou me hierbij kunnen helpen door je hart open te stellen voor mij en me kansen en tijd te geven. Heel veel mensen doen dit al en daar ben ik oh zo dankbaar voor, maar er blijven ook nog heel wat deuren gesloten. Erg vaak hebben mensen namelijk gewoon medelijden met mij of onderschatten ze mij. Daardoor hebben ze soms lage verwachtingen. Dat vind ik spijtig want ik leer heel graag bij en word echt gelukkig als ik verantwoordelijkheid krijg en iets nieuws geleerd heb!
Ik geef hieronder een inkijk in wie belangrijk voor mij is – zowel binnen mijn familie als op mijn pad naar inclusie. Ik vertel over de mensen die me ondersteunen, wat voor mij werkt in de communicatie en welke aanpak mij helpt groeien. Deze inzichten kunnen helpen om mij beter te begrijpen en op een warme, respectvolle manier met mij samen te werken.
Ik ben de oudste van twee kinderen en heb nog één jongere broer. Hij zit sinds dit jaar op kot in Gent. Naast mijn ouders en broer heb ik ook met de rest van mijn familie een heel hechte band. Ik ga vaak wandelen samen met mijn grootouders en nichten. Mijn broer is niet vaak meer thuis, dus geniet ik er des te meer van als hij nog eens thuis. Ik breng dan graag veel tijd met hem door.
Binnen mijn inclusief pad zijn er enkele belangrijke anderen voor mijn ouders en mij aan wie ik niets meer hoef uit te uitleggen, omdat ze me van dichtbij of van aan de zijlijn volgen, ondersteunen en aanmoedigen. Ik denk hierbij vooral aan mijn vroegere en huidige assistenten en vrijwilligers (het Steunpunt voor Inclusie).
Op mijn werkplekken helpt de verantwoordelijke of een ondersteuner mij met de opdrachten die ik die dag krijg. Ik kan echt superveel, dus het is leuk als je niet overneemt en me gewoon tijd geeft. Ik hou van voldoende afwisseling in mijn werk. Ik vind het niet fijn als je me op mijn vingers kijkt maar wat verder van mij ook mee werkt. Daarnaast hebben mijn ondersteuners een belangrijke brugfunctie tussen mij en anderen. Zij kunnen me bvb. helpen om mee een langer en interessant gesprek te hebben door extra vragen te stellen. Zij maken ook andere mensen warm voor inclusie.
Hieronder schreef ik nog enkele tips wanneer je met mij op pad bent:
Lief zijn voor mij. Hiermee bedoel ik dat je jezelf open moet stellen, dan doe ik dat ook!
Je mag als mijn ondersteuner onzeker en zoekend zijn, maar de wil om door te gaan is belangrijk.
Iemand die kan samenwerken met mijn netwerk (overleggen, tips uitwisselen, communiceren wat wel of niet goed gaat, wel of niet werkt).
Iemand die mijn kwaliteiten ziet, mij steeds laat bijleren en niet focust op de moeilijke zaken.
Iemand die mij helpt groeien naar zelfstandigheid.
Niet ingaan op alles wat ik zeg of vraag en stiltes inbouwen
Ik praat soms tegen mezelf om tot rust te komen of vraag hetzelfde enkele keren na elkaar of stel de ene vraag na de andere. Dat druk zijn van me komt door allerlei interne en externe prikkels. Daarop hoef je niet steeds te reageren. Als je niet antwoordt, stoppen veel dingen vanzelf.
Het toelaten en inlassen van stiltes en soms negeren van bepaalde vragen/opmerkingen kan dus geen kwaad. Het geeft me rust en leert me om stil te zijn, wat elders ook van me verwacht wordt. Je hoeft dus zeker de stiltes zelf niet op te vullen maar kan ze best inbouwen.
Ik kan korte wederkerige gesprekken hebben. In mijn enthousiasme ga ik mij soms focussen op wat ik belangrijk vind en niet steeds reageren op de vragen. Je mag van mij wel verwachten en dat ik hier eerst moet op antwoorden voordat ik verder ga.
Afleiden
Ik blijf gemakkelijk hangen in herhalingen, zeker als ik me verveel.
Je kan mij het best afleiden of indien het niet vanzelf stopt kordaat afblokken door STOP te zeggen, zonder veel woorden of uitleg. Als je mij nog beter kent, ga je zien dat ik vaak probeert via een afleider/omweg op die thema's terug te komen.
Korte en duidelijke instructies
Je hoeft mij niet te veel uitleg te geven. Vaak blijven alleen de laatste woorden hangen. Bij opdrachten kan je dus best lange zinnen vermijden en het belangrijkste achteraan in de zin zetten zodat ik de essentie niet verlies.
Ik heb instructies meestal gehoord, maar ga soms niet direct handelen. Je hoeft dan niet alles opnieuw te herhalen, maar mij even de tijd te geven of eventueel mijn naam nog eens opnieuw te zeggen.
Mocht ik het vergeten, wijs me er dan op dat iemand eerst begroet als ik ergens aankom of iemand bij mij thuiskomt en niet direct begin te babbelen of vragen te stellen.
Afwisseling in de gesprekken
Ook op talige vlak leer ik graag bij. Je mag als ondersteuner dus zeker ook over andere onderwerpen spreken en niet steeds over wat ik allemaal vertel. Zo leer ik terug bij. Ook hier is afwisseling belangrijk zodat we niet elke keer als we elkaar zien dezelfde gesprekken hebben.
Hieronder vind je wat meer informatie over mijn werkplekken.
Zoals je al hebt kunnen lezen, ben ik een bezige bij. Graag stel ik hier een paar van mijn werkplekken voor. Zo weet ook jij hoe een werkdag er voor mij uitziet en wat jij kan doen om te zorgen voor een geslaagde werkdag!
Op woensdag ga ik een volledige dag naar het dierenasiel waar ik, samen met nog enkele anderen werk. Een begeleider helpt met de dieren te verzorgen en eten te geven en zorgt ervoor dat we een structuur hebben in de dag waardoor ik telkens weet wanneer we wat moeten doen. Ze verwoordt telkens wat we gaan doen en dan voeren we de taakjes uit. Sommige taken kan ik alleen uitvoeren. Hieronder enkele voorbeelden van taken die we doorheen de dag doen:
Eten geven aan de dieren
Gaan wandelen met de dieren
Schoonmaken van de hokken
Afwassen van voederbakken
Proper maken van de speelweides
Knuffelen met de dieren
...
Ik kan goed inschatten wanneer het bijna tijd is voor een pauze in de voormiddag. Ik vraag hier zelf ook naar.
Als we nog niet klaar zijn in de voormiddag met alle taken, doen we verder in de namiddag. Maar als alle taken zijn voltooid, maken we nog een extra grote wandeling met enkele honden. Ik ben heel fier als ik 1 van de honden tijdens deze wandeling volledig voor mijn rekening mag nemen 😊.
Video: https://www.youtube.com/watch?v=GRB6Jk5MQIY
Ik werk heel graag in het dierenasiel, maar soms vind ik het lastig als dingen onverwacht veranderen, als ik te veel uitleg tegelijk krijg, als ik niet weet wat er na een taak komt of als ik te lang moet wachten zonder iets te doen.
Wat mij helpt, is dat mijn vaste begeleider:
een duidelijk dagschema geeft, liefst visueel of kort verwoord,
uitleg geeft in kleine, rustige stappen,
zegt wat we eerst en daarna gaan doen,
mij taken geeft die ik zelfstandig kan uitvoeren (zoals afwassen of wandelen),
mij laat weten wat goed gaat — dat geeft me vertrouwen,
en op tijd zegt wanneer het pauze is (ik voel dat zelf meestal ook goed aan).
Elke vrijdagvoormiddag ga ik samen met een begeleider naar een boerderij om daar te helpen met allerlei taakjes op het veld. De boerderij ligt in een landelijke omgeving. Meestal ga ik ernaartoe met de fiets. De boer wijst mij telkens taken toe die mij uitdagen — dat vind ik fijn! Enkele voorbeelden van taken:
Planten
Oogsten
Water geven aan de plantjes
Bakken met plantjes op de juiste plek zetten
Helpen met het aangeven van materialen
De honden en de dieren eten geven
...
Ik werk heel graag met mijn handen en vind dit superleuk! Soms doe ik een taakje minder graag, of ben ik in mijn hoofd al bezig met wat daarna komt. Dan stel ik daar vragen over. Het helpt het meest als je daar één keer kort op antwoordt en het daarna even laat rusten.
Rond 12 uur zit mijn werkdag erop, en ga ik naar huis om te eten.
Op de boerderij werk ik graag met mijn handen, maar ik loop soms vast als:
een taak niet duidelijk is,
ik niet weet wanneer die taak af is,
ik iets moet doen zonder dat ik het eerst heb gezien,
of als ik een vraag stel over wat daarna komt en geen direct antwoord krijg.
Wat helpt mij dan?
Eerst tonen, dan samen doen, en dan zelf proberen,
Korte en duidelijke uitleg per taak, liefst met iets tastbaars erbij (bijvoorbeeld het plantje tonen),
Als ik vraag wat erna komt: één keer kort antwoorden, en dan terug focussen op de taak van nu,
Grote taken opdelen in kleinere stukken, zodat ik voel: “dit heb ik al gedaan”,
Positieve feedback over mijn inzet en resultaat — dat motiveert me!
Een vaste contactpersoon waar ik bij terechtkan als ik het even niet weet.
Structuur én ruimte: duidelijkheid over wat komt, maar ook ruimte voor trots, initiatief en plezier.
Begrip voor herhaling van vragen: ik denk vaak al vooruit. Een kort antwoord helpt me om weer verder te kunnen.
Verantwoordelijkheid en trots: geef me taken waarin ik kan groeien en fier mag zijn op wat ik doe.
In dit hoofdstuk kom je meer te weten over wat ik doe in mijn vrije tijd.
Ik vind het erg leuk om ontspannende activiteiten te doen.
In mijn vrije tijd ga ik heel graag gaan fietsen, wandelen in de natuur, tekenen, knutselen, gezelschapspelletjes spelen, Harry Potter films kijken ...
Indien we een activiteit doen waarbij we een afstandje moeten wandelen, is dit geen probleem voor mij. Ik kan goed doorstappen en houd jouw tempo zeker en vast bij.
Ik ga op dinsdag- en donderdagavond samen met mijn ondersteuner naar de hockey. We trainen daar in een groep met andere jongeren. De trainers zorgen voor toffe oefeningen zoals conditietraining, techniektraining,… en houden ook rekening met wat voor mij werkt. Soms passen ze een opdracht aan of splitsen ze het op in kleinere stukjes, zodat ik goed kan meedoen. Laatst oefenden we met nieuwe technieken. Af en toe is er ook een wedstrijd of een leuke uitstap met de ploeg. Super tof allemaal!
Dit heb ik nodig tijdens de activiteiten in mijn vrije tijd:
Bij de hockey is het soms niet vanzelfsprekend voor mij om aansluiting te vinden bij de andere jongeren. Ik wil er graag bij horen, maar weet niet altijd hoe ik het gesprek moet starten of hoe ik mezelf kan inbrengen in de groep.
Wat kan jij doen als ondersteuner?
Help me om het eerste contact te maken. Ga even mee naar het groepje, stel me kort voor of geef me een kleine taak binnen de groep.
Vraag jezelf af: Hoe zou ik zelf op iemand afstappen als ik alleen stond? Die aanpak werkt vaak ook voor mij.
Geef me de kans om iets te zeggen of te vragen. Moedig me aan om mee te praten of een grapje te maken.
Jij kan ook het gesprek op gang brengen door iets over mijn interesses te vertellen aan de groep. Dat maakt het makkelijker voor mij om in te pikken.
Ga dus niet te snel apart zitten met mij — probeer eerst samen met mij de verbinding te maken met de anderen. Ik ben graag deel van de groep. 😄
Bij de hockey doen we allerlei oefeningen. Soms zijn die net iets te moeilijk of verwarrend voor mij. Dan haak ik sneller af, ook al doe ik heel graag mee.
Wat kan jij doen als ondersteuner?
Denk bij het voorbereiden van de activiteit even aan mij: wat lukt wél, wat zou kunnen werken met een kleine aanpassing?
Zorg ervoor dat mijn oefeningen aansluit bij wat de anderen doen. Het hoeft niet exact hetzelfde te zijn, maar ik wil niet apart staan.
Als het te moeilijk is, kan ik meevolgen met iemand of een deel van de oefening opnemen. Zo voel ik me betrokken én lukt het beter.
“Het is een gevarieerde opdracht die elke keer opnieuw vraagt om af te stemmen: hoe kan Jef meedoen, op zijn manier en op zijn tempo?”
Soms verlies ik mijn focus of denk ik al aan wat erna komt. Dat kan lastig zijn om mee om te gaan, maar je kan me wel helpen om erbij te blijven.
Wat kan jij doen?
Maak de oefeningen uitdagend of voeg een speels element toe als je merkt dat ik afdwaal.
Soms helpt het om mij een extra oefening bij hockey te geven of iets nieuws te introduceren op het juiste moment.
Spreek me kort aan als je merkt dat ik wegdroom, maar doe dat positief. Bijvoorbeeld: “Zullen we nu nog één ronde doen en dan even pauze?”
Ik ben nog lang niet klaar en wil nog veel dingen blijven leren.
Ik zou in de toekomst graag nog meer werkplekken hebben zodat ik net zoals anderen iets kan betekenen in de maatschappij.
Je kan me helpen groeien door ondersteuning af te bouwen en me nog zelfstandiger en dus onafhankelijker te laten worden. Zowel ik als mijn familie vinden dit belangrijk.
Leuk zou het zijn als ik nog veel nieuwe dingen zou kunnen ontdekken en bijvoorbeeld nog meer verschillende (al dan niet aangepaste) spelletjes voor mijn leeftijd zou kunnen spelen en ik hierin nog meer stappen naar zelfstandigheid kan zetten.
Elke dag wil ik leren over van alles. Zo kan je zien dat mijn interesses heel ruim zijn en over alles wel iets wil leren.
Hieronder vind je informatie voor wanneer we samen op stap gaan.
Ik heb een GSM en daarin kan je de telefoonnummers vinden van mijn ouders. Ze zijn altijd bereikbaar.
Als ik medicijnen moet nemen, als er iets speciaals is, dan laten mijn ouders dat ruim op voorhand weten via een whatsappje.